Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Si id dicis, vicimus.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum
naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil
interest.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis
verbis, inquit;

Ita nemo beato beatior.: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Bork: Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Quid iudicant sensus?: Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
Sedulo, inquam, faciam.: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Istic sum, inquit.: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Bork: Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Gerendus est mos, modo recte sentiat. At iam decimum annum in spelunca iacet. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Duo Reges: constructio interrete. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?