Sed nunc, quod agimus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Duo Reges: constructio interrete. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum,
quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te
aut Epicurum reprehensum velim.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ratio quidem vestra sic cogit. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Restatis igitur vos;: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Reguli reiciendam;: Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Bork: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Sullae consulatum?: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Bork: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

At coluit ipse amicitias. Sullae consulatum? Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Venit ad extremum; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.