Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Duo Reges: constructio interrete.

Sed haec omittamus;: Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Tenent mordicus.: Rationis enim perfectio est virtus;

Ut ad minora veniam, mathematici, poëtae, musici, medici
denique ex hac tamquam omnium artificum officina profecti
sunt.

Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo
pertinacior, tamen noster fuit;

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Rationis enim perfectio est virtus; Venit ad extremum; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Bonum liberi: misera orbitas. Quae contraria sunt his, malane? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sed plane dicit quod intellegit.