Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Etiam beatissimum? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Iam in altera philosophiae parte. Illi enim inter se dissentiunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat, aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam desideret?

Hic ambiguo ludimur.: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Si quae forte-possumus.: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Bork: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Quid, quod res alia tota est?
Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Sed tamen intellego quid velit.
Cave putes quicquam esse verius.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda,
curiosorum.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis
omnis esse semper beatos;

Non igitur bene. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nulla erit controversia. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Cyrenaici quidem non recusant;

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Hos contra singulos dici est melius. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.